پسرك از پدر پرسيد : پدر بزرگ درباره چه مي نويسي ؟

پدر بزرگ پاسخ داد : درباره تو پسرم ، اما مهمتر از آن چه كه مي نويسم ، مدادي است كه با آن مي نويسم .

مي خواهم وقتي بزرگ شدي تو هم مثل اين مداد شوي.

پسرك با تعجب به مداد نگاهي كرد و چيز خاصي در آن نديد.

گفت اين مداد مثل بقيه مدادهايي است كه ديده ام.

پدر بزرگ گفت بستگي دارد چگونه به آن نگاه كني.

در اين مداد پنج صفت است كه اگر به دستشان بياوري ، براي تمام عمر تو كافي است .

اول : مي تواني كارهاي بزرگ انجام دهي اما هرگز نبايد فراموش كني كه دستي وجود دارد كه هر حركت تو را هدايت مي كند و آن دست خداست .

دوم : بايد گاهي از آنچه مي نويسي دست برداري و از مداد تراش استفاده كني. اين باعث               مي شود مداد كمي رنج بكشد ، اما آخر كار، نوكش تيز مي شود و اثري كه از خود بر جا  مي گذارد ، ظريف تر و باريك تر است پس بدان كه بايد رنجهايي را تحمل كني ، چرا كه اين رنج ها باعث مي شود انسان بهتري شوي .

سوم : مداد اجازه مي دهد براي پاك كردن اشتباه از پاك كن استفاده كني. بدان كه تصحيح كار خطا ، كار بدي نيست . در واقع براي اينكه خودت را در مسير درست نگه داري ، مهم است.

چهارم : چوب و روكش خارجي مداد مهم نيست . زغالي اهميت دارد كه داخل چوب است . پس هميشه مراقب درون خود باش .

و صفت پنجم :  اين كه مداد هميشه از خود اثري بجا مي گذارد. پس بدان هر كاري كه در زندگي انجام مي دهي ، ردي از تو بر جاي مي گذارد . سعي كن نسبت به هر كاري كه انجام مي دهي ، هوشيار باشي و بداني چه مي كني .